تربیت خانوادگی!

تربیت خانوادگی!

این ترکیب واژگان رو زیاد شنیدیم. اما هر کسی از اون تعبیر و برداشت خاص خودش رو داره.

این یادداشت فقط یک گریز است به مشاهداتم در این چند روز:

هر روز سر ظهر که میخوام برم سر کار، در مسیرم تا رسیدن به ایستگاه تاکسی، از کوچه ای رد میشم که چند تا پسر و دختر کوچولو در محدوده سنی 8-12 سال در سایه سار دیوارهای کوچه می نشینند و با هم صحبت می کنند. والدین هر کدام از این کودکان دارای مشاغلی همچون پزشکی، پرستاری، کارمندی، مهندسی و غیره هستند (اعم از پدر و مادر). 

در هر بار عبور از این گذر، به مکالمه های این بچه ها گوش می دادم و گاه از تعجب شاخ درمی آوردم که این ها با این سن اندک، چه بحث های علمی و فلسفی که با هم ندارند و در کمال و شعور از هم سبقت می گیرند!!

انصافا ماها وقتی بچه بودیم این همه سواد نداشتیم! خداییش من وقتی همسن اینا بودم بزرگترین تفریحم فوتبال بازی کردن با پسرهای محله مون بود 

خلاصه...

عصر دیروز وقتی از سر کار برمی گشتم، دیدم اینها دارند با هم کل کل و دعوا می کنند. سرعتم را کم کردم تا خوب شاهد باشم!!!

هیچ کتک کاری در میان نبود (برخلاف ماها که وقتی بچه بودیم تا دعوامون می شد دست به یقه می شدیم). هر کدام در گوشه ای ایستاده بودند و در کمال آرامش به هم فحش می دادند!

اما تا دلتان بخواهد فحش های آبدار و کثیف و گاه خیلی سخیف! بود که نثار هم می کردند! 

نمی دانم این فحش ها را از کجا آورده بودند؟؟؟!!!!

از خانواده؟

از محیط؟

از تلویزیون؟

از ماهواره؟

از مدرسه؟

از کجا؟