یک و نیم کیلو سبزی خوردن

نوشته ندا عبدی

خیلی خسته بود. امروز کارش حسابی سخت و کسالت آور شده بود و مرتب به ساعت نگاه می کرد تا عقربه ها به 3 برسند. سلانه سلانه از پله ها پایین می آمد که تلفن همراهش او را به خود خواند؛ مادر بود: «داری میای یه کیلو سبزی خوردن هم بگیر»

خرید سبزی برایش زحمتی نداشت. سبزی فروشی دم ایستگاه اتوبوس بود و روی یک کارتن سفید نوشته بودند: «یک و نیم کیلو 2 هزار تومان».

- آقا یه کیلو سبزی خوردن بدین بی زحمت.

- نمی شه! پول خرد ندارم... یک و نیم کیلو میخوای دو تومن بدی؟

چاره ای جز تسلیم نبود!

- لطفاً بذاریدش تو پلاستیک.

- نمیشه! پلاستیک برای سبزی نداریم. اونا واسه میوه اس!

سبزی ها را در حالی که مطمئن بود نیمی از وزنش گِل است، گرفت و سوار اتوبوس که می شد، راننده گفت: «خانوم با اون سبزی ها سوار نشو! اتوبوس کثیف میشه»

یاد روزی افتاد که وقتی از اتوبوس پیاده می شد، بوی اگزوز گرفته و لباس های تازه اتو کشیده اش گرد و خاک به جان خریده بودند. گفت: «قول میدم اتوبوس تان را کثیف نکنم!». به قولش عمل کرد و «سبزی هایش» را تمیز نگه داشت!!

(منتشر شده در روزنامه همشهری)